R. r. 2: Caput aureum

((...)) Pienso, cuerpo, polvo, lodo, Adán, rhopografía, lomografía, cefalografía, salida, cerrar/ Mandril, cotxe, orinar, escapatòria, oficina, residència tercera edat, violència verbal, presó higiènica, farsa/ Trampa perversa, hijos, seres queridos, vida, robo a mano armada, tiempo, hipoteca, seguros, trabajo, monos, Rebis, futuro/

3 comentarios:

ULL NU dijo...

pesopiensoCuerpopIensacuerposPolvolodo ropo rhopografía AdáncostillaroParobopolvolodoRoparopo ropo ripO0 ropografía lodo lomoGrafia foto photon radioterapia tomoteratoceFalografia menosmásMenos qwuienpiensapiensopiensapienso CerrarlapuertaNO facilitelasalidaP147cristalvüg

ULL NU dijo...

Turbador i angoixant -però cert- el que es planteja a "En las reservas animales..." (núm.4). El mandril que s'orina al parabrisa d'un cotxe en veure que no pot escapar per la presència d'un operari... i que a més ho vol fer en un cotxe. El fet que no hi hagi escapatòria per al mandril, i que per aquest motiu s'hi orini, podria fer-se extensiu a l'home: per ex., als qui treballen i no poden escapar del despatx; alguns robaran tot el que podran com a desgreuge del seu captiveri, escopiran sobre les factures que el maleït cap té al damunt de la taula...; i molts ni això; pobrets, acompliran les regles del "centre d'internament" -oficina- a canvi de calers, que els permetran potser comprar un cotxe amb què escapar d'ells mateixos... Vés per on, el que vol també el mandril...

Però el més al·lucinant i terrible es diu a continuació, quan es parla del que posa en un cartell d'un edifici, una residència de la tercera edat (podria ser d'altra mena): "ASEGÚRESE DE CERRAR BIEN LA PUERTA. NO FACILITE LA SALIDA A NINGUNA PERSONA (PUEDE SER UN RESIDENTE)". Una manera neutre i brutal de violència verbal que de tan bèstia ni ens immuta. Una presó sense sortida, higiènica, on viure quan ens fem grans i ja no engreixem la bèstia, la farsa monstruosa que té hipnotitzat l'home. I el drama és que tots ens hi trobarem i continuem acceptant aquesta bogeria.

Molt bones les reflexions.

ULL NU dijo...

Si, sí, ULL NU, antes no me daba cuenta, pero vivimos en una trampa muy, muy perversa, un robo a mano armada que casi no nos queda tiempo para vivir, respirar, ni para cuidar a los hijos ni atender a los seres queridos que se van, porque sí, sí, todos nos vamos amigos. todo pasa tan rápido. La hipoteca, los seguros, el trabajo, la comida, ropa, coche, ordenador, despidos, broncas, la jubilación, y todo ¿para qué?, ¿para acabar encerrados como monos? Delegamos, delegamos y delegamos, hasta que nuestra vida queda en manos de otros. Triste, muy triste, "alucinante y terrible", sí, ULL NU. Rebis no exagera nada, diría que se queda corto, vistas las cosas como están. Sufro por el futuro de mis hijos.

Publicar un comentario